جشنواره۱۰۰، سکوی پرتاب نسلی تازه
اخبار / دوره 14 / جشنواره۱۰۰، سکوی پرتاب نسلی تازه

او با همان صدای آرام و مطمئنش که بارها در قاب تلویزیون و پرده سینما شنیدهایم، تأکید میکند: «ساخت فیلم کوتاه ۱۰۰ ثانیهای به دلیل زمان محدود خود، فرصتی منحصر به فرد برای تمرین و توسعه مهارتهای فیلمسازی، به ویژه در قالب داستانگویی فشرده است. این نوع فیلمها به فیلمسازان این امکان را میدهند که در یک زمان کوتاه، ایدهها و پیامهای عمیق و تاثیرگذار را منتقل کنند. به علاوه، در دنیای امروز که توجه مخاطبان به سرعت جلب میشود، فیلمهای کوتاه ۱۰۰ ثانیهای میتوانند به راحتی در رسانههای اجتماعی و پلتفرمهای دیجیتال منتشر شوند و تاثیر زیادی بر روی مخاطبان بگذارند.»
فرهاد قائمیان که نخستین بار در فیلم دمرل(1372) ساختهٔ یدالله صمدی بر پرده سینما ظاهر شد و از سال ۱۳۷۹ در تولیدات تلویزیونی نیز حضور یافت، تجربهای غنی در حوزه نقشآفرینی دارد. او که پیشتر برای بازی در فیلمهای هیوا (1377) و استرداد (۱۳۹۰( نامزد دریافت سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد شده بود، در سال ۱۴۰۱ برای بازی در فیلم غریب موفق به دریافت دیپلم افتخار همین بخش از جشنواره فیلم فجر شد.
اما در کنار این آثار سینمایی، قائمیان در چندین فیلم کوتاه برجسته نیز ایفای نقش کرده که هرکدام اثری عمیق و ماندگار در ذهن تماشاگران به جا گذاشتهاند. سکون (بهترین فیلم جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه فرانسه)، ناتمام به شدت هرچه تمامتر، روز امتحان، تنها صداست که میماند، بادبادکهای کاغذی، روایت شتابزده، آتشنشان کوچک، لحظههای گمشده و سمت راست من از جمله فیلمهای کوتاهی است که فرهاد قائمیان در آنها ایفای نقش کرده است. هر یک از این آثار، روایتگر لحظات عاطفی و انسانی در قالبی فشرده و دقیق است که به زیبایی توانایی فیلمساز را در برقراری ارتباط فوری و تأثیرگذار با مخاطب به نمایش میگذارند.
او در بخشی از گفتوگو با اشاره به موضوعات قابل پرداخت در این قالب کوتاه گفت:« در ۱۰۰ ثانیه، میتوان به مسائلی پرداخت که نیاز به بیان سریع و مؤثر دارند. موضوعاتی مانند لحظات احساسی کوتاه، داستانهای خاص و تک، مسائلی اجتماعی یا انسانی که بتوان در یک فضای محدود و با سرعت به آنها پرداخت. در واقع، بهترین انتخابها موضوعاتی هستند که از نظر عاطفی یا فکری بتوانند در مدت زمان کوتاه تاثیرگذاری زیادی داشته باشند. این موضوعات میتوانند شامل تجربههای روزمره، مسائل اجتماعی، تغییرات فردی یا حتی یک لحظه خاص در تاریخ یا فرهنگ باشند.»
قائمیان که تجربه همکاری با کارگردانان بزرگی همچون کمال تبریزی، رسول ملاقلیپور، ابراهیم حاتمیکیا، احمدرضا درویش، فریدون جیرانی، رسول صدرعاملی، مسعود جعفری جوزانی و محمدحسین لطیفی را در کارنامه دارد، معتقد است:« جشنوارههای فیلم کوتاه مانند جشنواره فیلم ۱۰۰ به فیلمسازان جوان این فرصت را میدهند که مهارتهای خود را در یک بستر رقابتی نشان دهند و مورد توجه قرار گیرند. این جشنوارهها نه تنها سکوی پرش خوبی برای فیلمسازان نوپا هستند، بلکه فضایی برای کشف استعدادهای سینمایی فراهم میکنند. کارگردانان جوان میتوانند از این فرصت برای جلب توجه تولیدکنندگان و مخاطبان استفاده کنند و قدم اول را برای ورود به صنعت سینما بردارند.»
فرهاد قائمیان در توصیهای به فیلمسازان جوان برای ساخت فیلم ۱۰۰ ثانیهای تأکید کرد: «اولین و مهمترین پیشنهاد من به یک فیلمساز جوان این است که در ابتدا ایدهای ساده و تاثیرگذار انتخاب کند. در این زمان محدود، باید از پیچیدگیهای اضافی پرهیز کرد و تمرکز را بر روی یک ایده اصلی و واضح گذاشت. دوم، استفاده از تصاویر و نماهایی که بتوانند داستان را بدون نیاز به دیالوگهای زیاد به خوبی منتقل کنند، از اهمیت بالایی برخوردار است.»
او افزود: «همچنین، توجه به ساختار زمانی فیلم، از جمله آغاز، میانه و پایان، ضروری است تا فیلم از نظر روایی تمام و کمال باشد. در نهایت، جسارت و خلاقیت در کنار تمرین و تجربه، میتواند به فیلمساز کمک کند تا یک اثر موفق بسازد.»